De quick fix illusie: waarom haast zelden heelt

In mijn praktijk hoor ik weleens: “Ja nu heb ik het gevoeld, en nu? Hoe lost dit mijn

probleem/klacht op?

Ik begrijp die behoefte nu. We leven in een maatschappij waar alles instant beschikbaar is. Een maaltijd? Binnen 10 minuten bezorgd. Een nieuwe outfit? Morgen in huis. Een antwoord op je vraag? Binnen seconden gegoogeld. Waarom zou genezing dan anders werken? Er wordt dus gevraagd om een klachtgerichte aanpak; het liefst een quick fix.

De paradox van de quick fix

Het fascinerende aan dit verlangen naar snelle oplossingen is dat het vaak precies is wat

ons uiteindelijk tegenhoudt. Hoe meer we haasten, hoe minder we voelen. Hoe minder we

voelen, hoe moeilijker het wordt om werkelijk te helen.

Als haptotherapeut werk ik vanuit het principe dat jouw lichaam wijsheid bevat. Jouw

lichaam vertelt een verhaal, als je bereid bent te luisteren. Die pijnlijke schouder? Misschien

draag je al jaren lasten die niet de jouwe zijn. Die onrust in je hoofd? Wellicht negeer je al

lange tijd signalen van je lichaam dat het anders wil.

Het lichaam houdt de balans, altijd. Als je langdurig over je grenzen gaat, zal je lichaam je

vroeg of laat een halt toeroepen. Eerst fluisterend, later schreeuwend.

De taal van aanraking

Neem dus bewust de tijd. Nodig jezelf uit om te vertragen, waar de wereld buiten alleen

maar lijkt te versnellen. Want in die vertraging gebeurt iets belangrijks: je maakt contact met

wat er werkelijk speelt.

Haptotherapie werkt via aanraking en biedt daarmee iets wat in onze digitale wereld steeds

zeldzamer wordt: menselijk contact zonder schermen ertussen. Via aanraking ontstaat er

ruimte, letterlijk en figuurlijk. Ruimte om te voelen wat er is. Ruimte om te ontdekken wat je

nodig hebt.

Van klacht naar boodschap

Ik ervaar het als prachtig wanneer iemand zijn ‘klacht’ gaat zien als een boodschap.

Wanneer dat moment van inzicht komt: "Oh, mijn lichaam probeert me iets te vertellen!"

Neem dit voorbeeld: Een vrouw, die kwam met chronische rugpijn na een scheiding. Ze

wilde "gewoon weer van die pijn af". We werkten niet aan het wegmasseren van de pijn,

maar aan het durven voelen van de emoties die ze tijdens haar scheiding had weggestopt.

Na enkele sessies merkte ze dat haar pijn afnam naarmate ze haar verdriet meer ruimte gaf.

Of deze meneer: Hij noemde zichzelf een workaholic met spanningshoofdpijn. Hij wilde een

techniek leren om snel te ontspannen tussen zijn meetings door. In plaats daarvan ontdekte

hij hoe zijn lichaam al jaren probeerde hem te vertellen dat zijn werkritme onhoudbaar was.

De winst van het wachten

Er zit dus een winst in het wachten. In het vertragen. In het luisteren naar wat er is, in plaats

van meteen weg te willen van wat ongemakkelijk voelt.

Je lichaam heeft wijsheid. Je lichaam heeft een verhaal. Dat verhaal verdient het om

gehoord te worden, niet om overstemd te worden door een quick fix.

Dus als je de neiging voelt om weer eens snel "gerepareerd" te willen worden, stel jezelf dan

eens de vraag: wat probeert mijn lichaam me eigenlijk te vertellen? En ben ik bereid om te

luisteren?