2023. Het nieuwe jaar. Of ik nog goede voornemens heb? Dat wordt aan mij gevraagd. Iemand ‘whatsappte’ mij hierover: “50% van de mensen heeft de goede voornemens al opgegeven in de 2e week van februari, dus ik ga mijn best doen”. Een deel van mijn reactie was hierop: “Je best doen is al meer dan voldoende”. Het whatsapp gesprek zette mij aan het denken en ik merkte iets op: “Hey, ik wil dus blijkbaar niet meer zo streng zijn voor mezelf en daarom stuur ik dit als reactie.
Hoe zit dit nou eigenlijk? Daarom een stukje in het nieuwe jaar over streng zijn en ‘gewoon’ je best doen.
Er is volgens mij niks mis met zelfanalyse. Het kan je bewust maken van wie je bent en wat je patronen zijn. Een kritische stem kan zelfs een mooie motivator zijn wat mij betreft. Maar dat zelfkritische kan ook doorslaan en je een oordeel over jezelf gaat krijgen.
Als ik naar mijzelf kijk, dan merk ik dat zelfanalyse goed is om mij vooruit te brengen. Het maakt mij bewust van mijn patronen. Over die patronen had en heb ik nog regelmatig, een oordeel. Ik ken ook het oordelen over het hebben van die oordelen. Nou, dan is het mijzelf helemaal de grond in praten dus. De zogenoemde innerlijke criticus bepaalt dan mijn dag.
Als je te streng bent voor jezelf, durf je niet mee te gaan met de stroom van het leven. Zo ervaar ik het. Je bent dan TEveel je best aan het doen. Door de prestatiegerichte maatschappij vergelijken we ons met anderen. Een lastige vraag is bijvoorbeeld: Wanneer ben je nou precies jij? Wanneer laat je je leiden voor iets externs? Hoe weet je nou wanneer je niet jezelf bent?
Wanneer je bijvoorbeeld stress hebt dan weet je in ieder geval, dat je steeds verder van je kern af bent en dus uit balans aan het raken bent. Je zit dan meer in je hoofd (wellicht ook kritisch te zijn en te oordelen) en leeft minder vanuit je hart. Je natuurlijke staat van ‘zijn’ is immers evenwicht.
Compassie en humor zijn wat mij betreft de sleutelwoorden voor mij om los te komen van dat oordeel over jezelf. Misschien er dus zelfs om gaan lachen; om jouw eigen patronen. Daarnaast jezelf ‘s in de derde persoon gaan zien. Als in; je gedachten observeren en een helikopterview toepassen. Je bent niet jouw gedachte en je kunt ernaar kijken. Zo van; zie mij dat doen en denken. Er is een reden voor, dat ik dit denk. Het komt ergens vandaan. Het is oké. Kijk eens naar het kleine kind in jou, die aandacht nodig heeft. Een dikke knuffel verdient en nodig heeft. Ik heb mijn best vandaag gedaan en het was goed genoeg. Ik ben goed genoeg. Die zelfcompassie.
In de haptotherapie besteden we hier aandacht aan door bewust te zijn van hoe het met je is. Met aandacht hierbij stilstaan, voelen. Dan ontstaat er weer keuzevrijheid en kun je weer in beweging komen. Ga je verder zoals je altijd deed bijvoorbeeld: Dat kritische, jezelf aanpassen, verdragen etc. of wat anders en wat heb je daarbij nodig? Daarnaast het besef dat je niet de enige bent; het herkennen en erkennen in de ontmoeting met elkaar. Met onverdeelde aandacht en zonder oordeel. Het lastig mogen vinden, kwetsbaar mogen zijn; die zelfcompassie. Het hoort toch bij ons mens-zijn! Toch?!
Ik wens je in ieder geval een heel liefdevol en mild 2023!